เกย์เป็นธรรมชาติที่มีพลังพิเศษที่ทำให้โลกใบนี้สนุกขึ้น มีพลังพิเศษที่ทำให้โลกใบนี้มีสีสันขึ้น เป็นเพศที่มีจินตนาการที่เหนือจินตนาการ ที่ใครต่อใครคาดไม่ถึงเสมอๆ เป็นเพศพิเศษ ที่ทำให้ส่วนที่ขาดๆ เกินๆ บนโลกใบนี้ เป็นส่วนที่ขาดๆ เกินๆ ที่พอดี สมบูรณ์ และลงตัว มีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่า เกย์ มักจะเป็นเพศ ที่สะอาด ฉลาด ตลก ซึ่งเท่าที่รู้จักเพื่อนเกย์ด้วยกันมาก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิต ในแบบที่เราเป็น ไม่ว่าคุณจะทำงาน ดำเนินชีวิต พักผ่อน จะกิน จะเที่ยว จะเล่น จะนอนหลับ จะตื่นขึ้นมา จะเจ็บป่วยหรือไม่สบาย จะแข็งแรง จะอ่อนแอ จะลำบาก จะประสบความสาเร็จ จะล้มลง จะลุกขึ้นยืน หรือเดินต่อไป ชีวิตก็มีความสุขในแบบที่เราเป็นในทุกก้าว ไม่ต้องปกปิด ไม่ต้องแอบซ่อน ยอมรับตัวเอง และ ทุกคนยอมจะรับในตัวเรา นั่นแหละคือความสำเร็จของการใช้ชีวิต

ถ้าเปิดเผยว่าเป็นเกย์ ให้ทุกคนได้ทราบ น่าจะเป็นช่วงจบมหาวิทยาลัย และเริ่มเข้าทำงานในบริษัทใหม่ๆ ไม่ได้บอกใครด้วยคำพูด แต่ยอมรับตัวเองและเป็นตัวเอง เพื่อนๆ รอบข้างก็รู้และยอมรับ ไม่แน่นะ พวกเพื่อนก็รู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วก็ได้ สำหรับครอบครัวถึงแม้ว่า จะไม่ได้เปิดเผยกับทุกคนว่าเราเป็นอะไร ไม่เคยแม้แต่จะพูดบอกกับทุกคนในครอบครัวถึงเรื่องนี้ เชื่อว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่เค้ารู้และยอมรับเราตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ยังไร้เดียงสา ตั้งแต่เราไม่รู้อะไรคือเกย์เลยด้วยซ้ำ

ด้วยสถานภาพทางสังคมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน มันอาจจะยากที่จะเปิดเผยตัวเอง เกย์อาจจะเป็นความลับที่บอกใครไม่ได้ตลอดชีวิตนี้ อาจจะเป็นความลับที่อยู่กับเราเพียงคนเดียวตลอดไป แต่มันไม่สำคัญ

เพราะไม่ว่าเราจะเปิดเผยตัวเองกับใคร ก็ไม่เท่า การเปิดใจยอมรับตัวเอง มันยิ่งใหญ่และมีคุณค่ายิ่งกว่าการเปิดเผยให้โลกรู้ด้วยซ้ำ

เกย์ในกรุงเทพมีหลายกลุ่ม หลายสไตล์มาก มีทั้งกลุ่มเกย์ที่ชอบออกกำลังตามฟิตเนส หรือ สปอร์ตคลับ เกย์ที่ชอบปาร์ตี้ ชอบเที่ยวกลางคืนไม่ว่าจะเป็นสีลม ซอย 2 หรือ ย่านอตก หรืออีกกลุ่มจะชอบเที่ยวย่านรัชดา หรือ ชอบที่เที่ยวย่านลำสาลี ยังมีกลุ่มเกย์ที่ชอบท่องเที่ยวต่างประเทศ กลุ่มเกย์ที่ชอบเข้าวัดฟังธรรมเจริญกุศลในพระพุทธศาสนา กลุ่มเกย์ที่ชอบทำงาน กลุ่มเกย์ที่ชอบหาอะไรอร่อยๆกินกัน และยังมีกลุ่มเกย์ที่ชอบแฟชั่นชอบแต่งตัว ก็คงเหมือนกลุ่มเกย์ทั่วโลกที่มีหลากหลายสไตล์ และก็ยังมีกลุ่มเกย์ที่ชอบเล่น JACK D, GRINDER หรือ TINDER เพื่อหาเพื่อนในโลกออน์ไลน์ แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นความสัมพันธ์ระยะสั้น ก็แล้วแต่ว่าจะมีไลฟ์สไตล์แบบไหน ซึ่งบางทีคือวันศุกร์อาจจะเที่ยวเมาเละ แต่ รุ่งเช้า ก็เข้าวัดฟังธรรมก็เป็นได้

I don’t conceal my identity. I enjoy working, vacationing, eating, playing, and sleeping. No matter whether I’m healthy or sick, I’m successful or unsuccessful, I’m rising or falling, I’m happy in every step I make. The fact that I accept my identity, makes others accept me. I believe that daring to accept the truth is a life success. I’m very happy in the way I am.

I first told others that I’m gay when I graduated from college but I’ve never told my parents and my colleagues about my hidden identity. I know that I can’t keep my identity as a secret for the rest of my life. However, I believe that the fact that I admit that I’m gay is much more important than disclosing it to the world.

Gay men in Bangkok enjoy shopping, partying, traveling, making merits, fashion, and social networking (like JackD, Grinder, and Tinder). For example, you can find gay men hanging out around Silom Soi 2, Ratchada, Or-To-Ko, or Lumsalee.

Self acceptance was and is my biggest failure and also my greatest success. I still fail daily at releasing the ingrained moors of a restrictive and religious upbringing, abusive family construct and learned self-loathing. It’s also where my greatest triumph lies because I am learning daily to adore the creature I am, to nurture self-care and to be a solid pliable strength to those who maybe aren’t quite there yet. I learn a lot from falling down hard.

I don’t know too much about the gay community in Portland. It’s a different scene here than coming from the few other cities I’ve lived like Phoenix or Boston where everyone goes to the same bar week after week. Portland has a thriving queer/trans underground that is doing amazing things. In that “scene” I’ve found a family; a community that supports one another and lives each other’s triumphs and sorrows. I suppose it really depends on what you’re looking for what you’ll find. If one can’t understand that they can’t really know what they’re missing.

I did a bit of a peekaboo I think in coming out. I knew very young that I was attracted to men as I developed crushes on my friends and older male figures very rapidly early on in my childhood. I think to this day I tend to fall in love pretty quickly though much more tentatively.

I wrote a pretty graphic letter to my father when I was 13 in reaction to a rather violent abusive episode in particular; coming out to him out of spite I think. My parents ignored the letter and when I confronted them was told in a very stern Jamaican Patois that I wasn’t gay and to go to my room.

It took until I moved to Boston 6 years later for me to begin living as a then identified actualized gay man. I made a point to never sleep with the same guy twice for years and used to keep a black moleskin documenting each of my sexual escapades in the city with a descriptor of the trick, the act, and the date. I stopped when I filled the book.

I ended up re-closeting myself when I got signed to an indie record label in 2003 fresh out of school. They felt It didn’t fit the image and I wasn’t as strong as I am now to disagree. I became incredibly depressed and suicidal and even manic at times. That shame we carry can eat a soul up. I think those were probably some of my darkest days.

When I was dropped from the label and that door closed I moved to Portland to start afresh. I came here to rekindle a music career and ended up finding a community and family that support me in my growth as a spiritual being and decent human. I’m 10 times beyond where I ever imagined I could be as an actualized and accepted queer person of color. Things aren’t perfect but I am constantly growing and evolving. That will forever be my story.